Yaşadığımız bu sıkıntı süreç hepimizi derinden etkiledi. Gözümüz her gün zelzele bölgesinde… Çocuklarımızın ve biz yetişkinlerin süreçten etkilenmemeleri ne yazık ki pek mümkün değil fakat bu noktada çocuklarımıza sürecin sağlıklı bir halde aktarılıyor olması değerli. Pekala, çocuklara sarsıntı nasıl anlatılmalıdır?
Özellikle, 8-10 yaş altındaki çocuklar, soyut düşünme marifetlerinin tam olarak oluşmaması sebebiyle gerçekleşen sarsıntının nasıl olduğunu zihinlerinde manalandırmakta zorlanırlar ve bu kavram onlar için epeyce meçhul kalır. Bilinmeyen olan durumlar ise çocukları ürkütür, telaşlarını arttır, kaygılı, inançsız ve endişeli hissederler. Bu hisler beraberinde, kabus görme, tırnak yeme, alt ıslatma ve içe kapanma üzere hem ruhsal hem de fizikî belirtileri deberaberinde getirir.
PEKI, ÇOCUKLARA SARSINTI NASIL ANALTILIR?
Uzm. Psk. Tuğçe Dabağer Dilek, değerli açıklamalarda bulundu. Çocukların sarsıntı ile ilgili sorduğu soruların geçiştirilmemesi ve hususun kapatılmamasıdır.
Böyle bir yol izlendiğinde çocuk kendi hayal gücüyle bu sorulara yanıt aramaya başlar ve bu durum çocuğun daha fazla kaygılanmasına sebep olabilir.
‘ÇOCUKLARIMIZLA AÇIK İRTİBAT OLMAZSA OLMAZ ADIMLARDANDIR’
Çocuklarla açık irtibat kurmak yararlıdır, lakin bu bağlantının ve transferlerin hudutlarına da dikkat edilmelidir. Çocuğumuzun yanında bu mevzuyla ilgili ayrıntılı konuşmalardan, çocuğun daima zelzele ve enkaz manzaralarına maruz kalmasından kaçınılmalıdır. Çocukların, olumsuz imajlara fazla maruz kalması, itimat hissini değerli ölçüde zedeleyebilir.
Unutulmamalıdır ki bu süreçte çocuğun hissetmek ve duymak istediği en kıymetli his güvenlik hissiyatıdır.
Çoğu vakit çocuklar, etraflarında gerçekleşen durumları ebeveynlerin yansılarını gözlemleyerek algılarlar. Bu noktada, atılması gereken bir öteki değerli adım ise ebeveynin
kendi his durumunu düzenlemeye çalışmasıdır. Elbette, bu durum endişelerimizi ve hüzünlerimizi büsbütün saklamak gizlemek manasında değil tam aksisi çocuklarımızın hissettikleri bu belirsizlik ve dehşetin birlikte tabir edilebiliyor olması manasındadır.
Bir başka yandan, çocukların bu süreçte hissettiklerini sözel olarak söz etmesi bazen mümkün olamayabilir. Bu türlü durumlarda, oyun oynamak, fotoğraf yapmak üzere çocuğun sevdiği aktiviteler, çocuğun kendisini söz etmesine imkan sağlayacaktır.
Son olarak, tasanın, dehşetin ve belirsizliğin olduğu bu süreçte çocuğunun en temel gereksinimi sevdiği birine temas etmek ve yakın münasebet halinde kalmaktadır. Münasebetiyle, bu periyotta çocuklarınızla sık sık yakın temaslar kurarak sakinleştirmeyi ihmal etmeyin.