Bosna Hersek’ten Türkiye’deki zelzele bölgesine giden 234 kişilik arama kurtarma grubu içerisinde yer alan; anneleri bir, babaları başka İsmi Vrabac ve Omer Semic kardeşler, Türkiye’de geçirdikleri günleri anlattı.
Arama kurtarma çalışmalarında bölgedeki enkazlardan 26 kişiyi sağ çıkartıp Bosna Hersek’in gurur kaynağı olan grubun üyesi Vrabac, birinci olarak Adana’ya ve oradan da helikopterle Hatay’a gittiklerini söyledi. Vrabac, “Yıkılmış bir bölgeye gideceğimizi biliyorduk lakin felaketin oranının ne kadar büyük olduğunu görünce hepimizin lisanı tutuldu” diye konuştu.
Vrabac, Hatay’a iner inmez enkazların bulunduğu alana gidip çalışmalara başladıklarını belirterek “O felaketi aktarabilecek ne bir fotoğraf ne de bir görüntü var. Siren seslerinin bitmediği bir kentten geçiyorsunuz ve yanı başınızda araçların oluşturduğu uzun bir kuyruk bekliyor” tabirlerini kullandı.
Hatay’daki enkazları gördüğünde, maddiyatın hiçbir değerinin olmadığını anladığını lisana getiren Vrabac, “Kelimenin tam manasıyla hayatları boyunca elde ettikleri şeylerin içinde bulunduğu dolapların altına sıkışmış beşerler bulduk. Açılmamış nevresim ve yemek kadrolarıyla karşılaştık. Lakin o durumda kimse ‘Altınımı, eşyamı buldunuz mu?’ diye sormadı herkes ‘Kardeşimi, babamı, anne mi buldunuz mu?’ diye soruyordu” dedi.
Vrabac, hayatının sonuna kadar unutmayacağı bir olayı, şu tabirlerle anlattı:
“13 katlı bir binanın enkazında çalışıyorduk. Cansız vücutları çıkarmaya başladık ve iki dakika içerisinde, baba ve kızına ilişkin olduğunu düşündüğümüz cansız vücutları çıkardık. Sonrasında bir anne ve iki çocuğunun cansız vücudunu enkazdan çıkardık”
“TÜRK HALKINI TANIM EDECEK SÖZ BULAMIYORUM”
Türk halkının dayanışma içerisindeki birlikteliğine hayran kaldıklarını tabir eden Vrabac, “Türk halkını tanım edecek söz bulamıyorum. Bu felakette bile ne kadar misafirperver ve sağlam olduklarını gösterdiler. Her sözüyle söylediklerimin arkasındayım” diye konuştu.
Vrabac, kayıpları olmasına karşın Türk halkının ellerindekiyle yetindiğinin altını çizerken Türkiye’nin, içerisinde bulunduğu durumdan en kısa vakitte ve en uygun halde çıkacağına inandığını lisana getirdi.
Vrabac, ‘Kardeşimi olağan ki merak ediyordum. Ağabey olarak kendimi hem sorumlu hissediyor hem de ikimiz de çalışmalarda bulunduğumuz için gurur duyuyordum” tabirlerini kullandı.
Arama kurtarma çalışmalarına verdikleri takviyeden duyduğu memnuniyeti lisana getiren Vrabac, “Sahada elimizden gelen her şeyi yaptık lakin daha fazlasını yapabilseydik çok daha keyifli olurduk” dedi.
“BAZI SAHNELER HAYATIMIZIN SONUNA KADAR GÖZÜMÜZÜN ÖNÜNDEN GİTMEYECEK”
25 yaşındaki Semic de 70 yaşındaki bir erkeği enkazdan çıkardıklarını anlatarak “O an, tüm grup için çok özel ve keyifli edici bir an oldu. Bu, Hatay’a birinci geldiğimizde gördüklerimiz karşısında düşen moralimizi yükseltti” diye konuştu.
Semic, dinlenmek için kamp alanına geldiklerinde İskenderun’da bir enkazda 8 bireye ilişkin hayat işaretlerine ulaşıldığını duyduklarını, çabucak olay yerine gittiklerini ve Allah’a, enkaz altındaki insanlara güç vermesi için dua ettiklerini söyledi.
“Allah’a şükür birinci olarak 6 kişiyi, akabinde da kalan 2 kişiyi sağ çıkardık” sözünü kullanan Semic, o an duydukları hissin inanılmaz olduğunu vurguladı.
Çalışmaları sırasında bir enkazda baba, anne ve kızlarını birbirlerine sarılmış halde meyyit bulduklarını tabir eden Semic, “Sanırım bütün grup o anı asla unutamayacak. Buna benzeri birkaç sahneyle daha karşılaştık. Bir binada baba ve kucağında uzanmış çocuğunun cesedini bulduk. Kimi sahneler hayatımızın sonuna kadar gözümüzün önünden gitmeyecek” değerlendirmesinde bulundu.
