Global ısınmaya tahlil: Ay tozuyla Güneş ışınlarını engellemek

Küresel ısınmaya yönelik yıllardır çalışmalar yapılıyor lakin ilerleme bilakis istendiği süratte çevrilmiyor. Etraf maddeleri, kirliliğin durdurulması ve karbondioksit salınımının azaltılmasına yönelik yapılan çalışmalar kısır kalırken, bilim insanlarından enteresan bir tahlil geldi. Ay tozunun uzaya yerleştirilmesiyle Güneş ışınlarının Dünya’ya olumsuz tesirlerinin azaltılacağı böylece global ısınmanın önüne de geçilebileceği düşünülüyor.

GÜNEŞ IŞINLARINI AY TOZU İLE KAPATMAK

PLOS Climate mecmuasında yayınlanan ve üç bilim beşerinin fikirlerinin aktarıldığı araştırmada, Dünya’yı Güneş’in ziyanlı ışınlarından korumak için Ay tozunun kullanılması öneriliyor. 

Bu fikir büsbütün sıfırdan oluşturulmuş da değil. 1645 ve 1715 yılları ortasında Maunder Asgarî olarak bilinen ve Dünya’da Küçük Buz Çağı olarak isimlendirilen bir periyot yaşanmıştı. Güneş lekelerinin en az düzeyde görüldüğü olağandışı bir periyot olarak isimlendirilen Maunder Asgarî, kelam konusu araştırmanın mihenk taşını oluşturuyor. 

Üç bilim insanı çeşitli simülasyonlar ile Dünya’nın Ay tozları ile hazırlanan senaryoda ne durumda olacağı saptandı. Utah Üniversitesinden teorik astrofizikçi ve makalenin birinci muharriri olan Benjamin Bromley, bu fikrin iklim tahlili geliştirmek için ortaya atılmadığını esasen, bu bireylerin de iklim bilimci olmadığını söylüyor. 

Bilgisiyar bilimi öğrencisi Sameer Khan ve Astrofizik gözlemevinden Scott Kenyon, standart araştırmalarını yaparken bu fikri düşünmüşler. Zira nispeten küçük bir toz ölçüsü yıldızlardan yayılan ışıkları yakalamada avantaj sağlayabilir. 

Maunder Asgarî olayını taklit ederek, Güneş ışınlarının Dünya’ya gelmesini yapay bir halde engellemeye dayanan bu senaryoda Ay tozlarının uzaya yerleştirilmesi öneriliyor. Söylendiği kadarıyla en güzel pozisyon da belirlendi. Güneş ışınlarının geldiği açıları isimlendiren takım, L1 ve L2’yi  Dünya’nın en yakınında konumlandırdılar. Dünya yörüngesinin merkezinden 1.4 milyon kilometre uzakta bulunan L1 noktası ise en yeterli pozisyon olarak belirlendi. Belirlenen bu noktada uzayda yer alan rastgele bir cisim, Güneş ve Dünya kütleçekiminin ortasında sabit bir noktada kalabiliyor.

Yine de gerçekleşmekten epey uzak olduğu düşünülen bu fikir, çılgın bir tahlil olarak kayıtlara geçiyor.